Als autonoom vormgever gaat Hanna Kooistra, 1995, een oneindig proces aan van reflecteren, kopiëren en , transformeren van gebruiksvoorwerpen waar we ons dagelijks mee omringen. Deze voorwerpen hebben een immense invloed op hoe we de wereld ervaren, maar zijn vaak vanzelfsprekend geworden. Ze ontwikkelde een seriematige manier van werken waarbij het voor haar draait om het verkennen van een oneindige stroom aan potentieel en het vinden van nieuwe interpretaties die verborgen liggen in ons dagelijks leven. Door bestaande beelden te stapelen, te knippen en te stikken, plat te leggen en in elkaar te vouwen ontstaan interpretaties die een vertrouwd beeld op losse schroeven zetten en een nieuwe esthetiek opleveren.